Bedankt!

Half zeven op een zondagmorgen is vroeg na een laatste avond-feestje aan de plas. Onze Turkse vrienden nemen echter de trein om half acht in Brugge en we brengen ze met de wagens naar het station. Sven en Gary, de Britse en de Noorse leiders staan ook op om ze uit te wuiven. De Turkse enthousiaste begroeting of afscheidsgroet bestaat erin dat je iemand omhelst en dan de slapen tegen elkaar brengt, eerst links en dan rechts. Als er eentje mist heb je beiden een buil op je hoofd. Het kan ook gewoon zonder de omhelzing. Onze jongeren hebben ‘s avonds al uitgebreid afscheid kunnen nemen. De Turkse jongeren fungeerden als een stabiliserende factor in de groep, wat een groot contrast is met sommige ontwortelde jongeren van de Britse of de Noorse groep.

Als een van de Britse meisjes vrijuit in de groep de organisatoren bedankt omdat ze eens een volle week in een bed heeft kunnen slapen in plaats van op de sofa dan heb je direct de essentie beet van deze uitwisseling. Ze zijn oprecht dankbaar voor de kansen die ze kregen en wij krijgen tranen in de ogen als we ze zien vertrekken.

Jana en Simon onze “Youth-assistants” hebben schitterend werk geleverd deze week. Er is een constante vraag van de groep. Hartelijk dank jongelui voor jullie enthousiasme en inzet. We hopen dat je er blijvend iets positief van meedraagt.

De Noren vertrekken niet zonder stress op de luchthaven want een van de jongeren verliest zijn boarding-pass en de Britten doen er alles aan om te blijven want een van hun wagens wil zogezegd niet starten. We moeten ze letterlijk de straat uitduwen.

Bedankt ook aan het thuisfront voor de vele aanmoedigingen, de commentaar en alle reacties op de blog en de foto’s. We doen er alles aan om jullie gepast te informeren omdat we weten dat sommigen van jullie op de voorste rand van de stoel zitten om ons avontuur te volgen.

Wordt vervolgd...

Isabel, Bert en Anton