Er zijn duizend redenen om op donderdag een dagje naar het “Land van belofte” te komen voor een dagje:

Voor de een is dat “het lief”, anderen zijn verknocht aan hun rolstoelhockey, de gefrituurde donderdagse nationale trots, een opkikker van collega’s om het toch nog een weekje vol te houden, een shot academische woordenschat, de geurtjes in de schietstand (+/-= schietzit),…

De klas van meester Helder had voor de voormiddag een sportieve oriëntatiewandeling voorbereid door het ganse dienstencentrum aan de hand van foto’s. Het opzet gelijkt heel goed op dat van minigolf. De teams moeten op een 10-tal plaatsen een hockeyballetje van punt A naar punt B slaan in zo min mogelijk slagen. Het blijft droog in de voormiddag maar daarmee is ook alles gezegd.

Verkleumd van de winderige kou is iedereen buitengewoon tevreden om het GO4connect4 te kunnen spelen in combinatie met een hapje en een drankje. Het mag gezegd dat de klas van juf Tine en juf Els hun beste hapjes hadden voorbereid.

Het gastronomische hoogtepunt van de week, naast de Brusselse wafels, het Noorse Römegröt, de Brugse chocolade en de woensdagse WAP is natuurlijk de Vlaamse stoverij met frieten. We hadden ons gezelschap wat voorbereid want al zijn we zelf een bont gezelschap het gezelschap in “Zet–je-bie” is pas het echte Urbanus-bont.

Onze sportnamiddag bestaat uit rolstoelhockey, cola drinken, karabijnschieten, tafeltennis, ijsjes likken en boogschieten in een doorschuifsysteem. Marieke en Kyani hebben duidelijk de meeste boogschuttertalenten van onze groep. Maar zoals vroeger al vermeld hebben de Noren maar ook de Britten echt jagersbloed. Kyani is bijna de ganse middag recordhouder in de score tot Linda, het enige Samische meisje van de Noren de boog spant. Je krijgt er kippenvel van als je ze die pees ziet spannen. Wie ooit de reis door Lapland leest van Carolus Linneaus zal beseffen dat het geen toeval is dat Linda de pijlen in het oog van het doel schiet. Niels, Xytel en Thomas kunnen dan weer hun rolstoelhockeytalenten ten toon spreiden terwijl Kevin zich het best thuisvoelt op de schietstand van Filip met de hulp van Bert en Darren, een Engelse militaire schietinstructeur. Die discipline op de schietstand werpt zijn vruchten af want we merken op dat sommigen fier hun kaart met gaatjes koesteren als een medaille. Een tropische thunderstorm maakte een vroegtijdig einde aan de buitenactiviteiten en we trekken terug naar binnen voor een spelletje KUBB.

Als de wereld er later zo zal uitzien zoals deze jongeren uit verschillende met elkaar omgaan dan moeten we geloven in een mooie wereld.