Thanks!

Bedankt!

Half zeven op een zondagmorgen is vroeg na een laatste avond-feestje aan de plas. Onze Turkse vrienden nemen echter de trein om half acht in Brugge en we brengen ze met de wagens naar het station. Sven en Gary, de Britse en de Noorse leiders staan ook op om ze uit te wuiven. De Turkse enthousiaste begroeting of afscheidsgroet bestaat erin dat je iemand omhelst en dan de slapen tegen elkaar brengt, eerst links en dan rechts. Als er eentje mist heb je beiden een buil op je hoofd. Het kan ook gewoon zonder de omhelzing. Onze jongeren hebben ‘s avonds al uitgebreid afscheid kunnen nemen. De Turkse jongeren fungeerden als een stabiliserende factor in de groep, wat een groot contrast is met sommige ontwortelde jongeren van de Britse of de Noorse groep.

Als een van de Britse meisjes vrijuit in de groep de organisatoren bedankt omdat ze eens een volle week in een bed heeft kunnen slapen in plaats van op de sofa dan heb je direct de essentie beet van deze uitwisseling. Ze zijn oprecht dankbaar voor de kansen die ze kregen en wij krijgen tranen in de ogen als we ze zien vertrekken.

Jana en Simon onze “Youth-assistants” hebben schitterend werk geleverd deze week. Er is een constante vraag van de groep. Hartelijk dank jongelui voor jullie enthousiasme en inzet. We hopen dat je er blijvend iets positief van meedraagt.

De Noren vertrekken niet zonder stress op de luchthaven want een van de jongeren verliest zijn boarding-pass en de Britten doen er alles aan om te blijven want een van hun wagens wil zogezegd niet starten. We moeten ze letterlijk de straat uitduwen.

Bedankt ook aan het thuisfront voor de vele aanmoedigingen, de commentaar en alle reacties op de blog en de foto’s. We doen er alles aan om jullie gepast te informeren omdat we weten dat sommigen van jullie op de voorste rand van de stoel zitten om ons avontuur te volgen.

Wordt vervolgd...

Isabel, Bert en Anton

Lef(fe :-)

De Noorse jongen die gisteren “ontsnapte” en een biertje te veel had gedronken kon deze morgen een stevige babbel verwachten met de Noorse leider. Hij stond op appel met de trui “save water, drink beer”. Wij hadden natuurlijk binnenpret maar we stonden toch liever niet in zijn schoenen.

De regen gutste met bakken uit de lucht maar er stond sowieso watersport op het programma.

Toch was er eerst een ernstig gedeelte want we moeten niet enkel voor onszelf evalueren maar ook voor Jint, onze grote sponsor. Die vraagt namelijk een uitgebreide evaluatie, ook van de jongeren. Iedereen kon zijn of haar verhaal doen over het programma en de organisatie in het algemeen, maar ook over de wensen met betrekking tot volgende uitwisselingen. Als organisatie is het uitermate belangrijk dat we de stem van de jongeren horen.

Na de ernst kreeg iedereen de keuze tussen een kajaktochtje en een droog opdrachtenspel. Onder het motto ‘One for all’ en ‘All for one’ gooiden ze in kleine groepjes een pion in de strijd van het ganzenbord.

Het is niet makkelijk om in een reitjesboot op het droge van Brugge de gids te imiteren, een verhaal te vertellen over hoe je een goudvis moet leren fietsen, een reclamespotje te maken over ondergoed, een rapsong te maken over het weekprogramma, te dansen in een wetsuit, als Noor te zeggen “ik mix whisky met de whiskymixer”,…

Simon, onze jonge assistent had ook duidelijk lef. Hij stapte in de labiele tweezitter met Robin, een Britse goedlachse jonge dame en ondervond spoedig wat labiel betekent. Het water is warmer in de zomer.

Na de middag hesen we al onze jongelui terug in de wetsuits om de houten vlotten te bouwen. Na een spoedcursus sjorren lieten we 3 vlotten te water. Met de wind vanachter is het leuk vlotten maar het is andere koek tegen de wind in. Het ene vlot is al zeewaardiger dan het andere maar er waren ook punten te verdienen voor creativiteit en sierlijk roeien. Thomas vond zelfs een nieuwe techniek, namelijk “luchtroeien”. Thomas en Kevin trokken er op hun eentje op uit voor een tochtje. Marieke dook uit plezier van op het vlot in het meer en Niels en Xytel vaarden mee in de Canadese kano. Kyani trok ondertussen naar de Stig, deze keer vermomd als kapper. Het is cool om kaal terug te keren van een uitwisseling.

En toen,…. was er het besef dat het de laatste avond is, deze avond. Je trekt je properste kampkleren aan voor een barbecue in de regen onder regie van Bert en Darren, lekker smullen met de buitenlandse vrienden waarvan je niet weet of je ze ooit nog terug zal zien, ravotten, dansen, praten en lachen.

Morgenochtend vroeg vertrekken de Turken al terug, voor de anderen wakker zullen zijn, en dan vertrekken ook de andere groepen. Dankjewel beste vrienden, tot later misschien, tot ziens.

Zieje van Brugge, zet je vanachter.

We vertrokken deze mogen met de lentezon en de stadsbussen naar ’t zand. In het concertgebouw is een “Sound factory” opgesteld. We hadden duidelijk 2 groepen deelnemers, muziekmakers en lawaaimakers, maar iedereen hoort graag de eigen geproduceerde klanken natuurlijk. Net zoals weinigen de eigen geur als kwalijk bestempelen tijdens het toiletgebruik. Maar er klonken ook heel leuke klanken boven de daken van Brugge vandaag. Klankbuizen, slagwerk op het hitteschild van een ruimteschip, computergeluiden, klokken,… het was zeker een muziekmoment waard.

We hadden een afspraak met de stadsfotograaf van Brugge voor een groepsfoto op de ‘loverbridge’ van Brugge, superromantisch. Tot we achteraf vaststelden dat we al enkele Engelse jongeren kwijt waren.

De Brugse reitjes konden natuurlijk niet ontbreken op het programma net zoals de flauwe moppen van de stuurman.

Brugge heeft een indigestie van peperdure chocoladewinkeltjes. Wij hadden dus maar zelf een stadsspel op poten gezet met de enige echte Belgische chocolade. Elk multicultureel groepje kon chocolade proeven op de vismarkt, het begijnhof en de grote markt. Ondertussen dienden ze een aantal opdrachten te vervullen onderweg zoals de tekst “Ik hou van Brugge” verzamelen in een kampboek in zo veel mogelijk verschillende talen. Sommige groepen verzamelden tot 20 talen waaronder heel exotische, van Nepalees tot Roemeens, van Zuid-Afrikaans tot Chinees en van gebarentaal tot pictogrammen. Die boekjes worden al de ganse week gebruikt voor alle activiteiten en de deelnemers kunnen er zelf naar hartenlust hun tekentalenten, teksten, gedichten of “zottigheid” in kwijt. Op het einde van de week krijgt elke groep een boek mee naar huis als een zelfgemaakt reisverslag.

We hebben ook wel eens af te rekenen met probleempjes. Wees gerust blogvrienden, de Belgische jongeren zijn cool, die maken geen problemen maar lossen ze op. Dan weten we weer waarom we hier met zoveel begeleiders staan. Busbegeleidster Isabel rijdt samen met een Noorse leider naar Damme waar ze 3 Engelse en Noorse jongeren ophalen die buiten de lijntje kleurden en later op de verkeerde bus stapten. Twee van de Engelse leiders verzamelen de jongeren die nog in Brugge “achterbleven”. Hoofdanimator Bert doet zijn Job in ons verblijf en ambulancier Anton zit een half uurtje later in de spoedafdeling van AZ-st Jan met een van de Noorse jongeren.

We zien ’s avonds weer alle Vlamingen op de dansvloer na de Turkse avond, het programma was vol maar tof vandaag. Eind goed, al goed denken we dan rond middernacht, morgen schijnt de zon weer.

Groeten van Marieke, Xytel, Thomas, Kevin, Kyani, Niels, Jana, Simon, Isabel, Bert en Anton.

hit me baby one more time

Er zijn duizend redenen om op donderdag een dagje naar het “Land van belofte” te komen voor een dagje:

Voor de een is dat “het lief”, anderen zijn verknocht aan hun rolstoelhockey, de gefrituurde donderdagse nationale trots, een opkikker van collega’s om het toch nog een weekje vol te houden, een shot academische woordenschat, de geurtjes in de schietstand (+/-= schietzit),…

De klas van meester Helder had voor de voormiddag een sportieve oriëntatiewandeling voorbereid door het ganse dienstencentrum aan de hand van foto’s. Het opzet gelijkt heel goed op dat van minigolf. De teams moeten op een 10-tal plaatsen een hockeyballetje van punt A naar punt B slaan in zo min mogelijk slagen. Het blijft droog in de voormiddag maar daarmee is ook alles gezegd.

Verkleumd van de winderige kou is iedereen buitengewoon tevreden om het GO4connect4 te kunnen spelen in combinatie met een hapje en een drankje. Het mag gezegd dat de klas van juf Tine en juf Els hun beste hapjes hadden voorbereid.

Het gastronomische hoogtepunt van de week, naast de Brusselse wafels, het Noorse Römegröt, de Brugse chocolade en de woensdagse WAP is natuurlijk de Vlaamse stoverij met frieten. We hadden ons gezelschap wat voorbereid want al zijn we zelf een bont gezelschap het gezelschap in “Zet–je-bie” is pas het echte Urbanus-bont.

Onze sportnamiddag bestaat uit rolstoelhockey, cola drinken, karabijnschieten, tafeltennis, ijsjes likken en boogschieten in een doorschuifsysteem. Marieke en Kyani hebben duidelijk de meeste boogschuttertalenten van onze groep. Maar zoals vroeger al vermeld hebben de Noren maar ook de Britten echt jagersbloed. Kyani is bijna de ganse middag recordhouder in de score tot Linda, het enige Samische meisje van de Noren de boog spant. Je krijgt er kippenvel van als je ze die pees ziet spannen. Wie ooit de reis door Lapland leest van Carolus Linneaus zal beseffen dat het geen toeval is dat Linda de pijlen in het oog van het doel schiet. Niels, Xytel en Thomas kunnen dan weer hun rolstoelhockeytalenten ten toon spreiden terwijl Kevin zich het best thuisvoelt op de schietstand van Filip met de hulp van Bert en Darren, een Engelse militaire schietinstructeur. Die discipline op de schietstand werpt zijn vruchten af want we merken op dat sommigen fier hun kaart met gaatjes koesteren als een medaille. Een tropische thunderstorm maakte een vroegtijdig einde aan de buitenactiviteiten en we trekken terug naar binnen voor een spelletje KUBB.

Als de wereld er later zo zal uitzien zoals deze jongeren uit verschillende met elkaar omgaan dan moeten we geloven in een mooie wereld.

woensdag waterdag, zoetwater en zeewater

We onderschatten soms of we overschatten soms de mogelijkheden van jongeren. Er is wel één constante en dat is het feit dat ze ons altijd positief verrassen.

’s Morgens bezoeken we de driemaster Mercator in Oostende. Iedereen krijgt een Ipod om de hals met uitleg, foto’s en video’s. Na een poosje krijgen we er zelfs zeebenen van en Thomas en Xytel worden door onze stoere matrozen dek op en dek af gehesen. Die matrozen hebben zoals meestal heel verschillende nationaliteiten. Naast de Belgen zijn er zijn onderdanen bij van King Harald 5 uit Noorwegen die in de geschiedenisboeken zijn gekend als zeer goede harpoeniers en waarmee je dus niks kan aanvangen op een zeilschip, onderdanen van de Britse rockband Queen waarvoor we niet de gepaste boordstudio vonden en Ottomaanse strijdmatrozen waarmee je al evenmin iets kan aanvangen in vredestijd. Maar dan steekt de wind op en is het tijd om het anker te lichten richting stedelijk zwembad. De storm steekt op en we zijn dus al nat voor we het zilte zwembad in duiken na de middag.

Zoals dat hoort bij matrozen is de een fier met zijn duikkunsten van de 5-meter plank, de ander met zijn borsthaar, andere showen een tepelpiercing en er zijn dingen bij die we hier beter niet vermelden om de ouders niet ongerust te maken.(;-)

Het moet gezegd dat we met onze JINT-groep de 2 grote jaccuzzi’s een ganse middag vulden met een wisselend publiek. Er was ook een enorme opgeblazen octopus ( sommigen beweren een drijvende hond waar soms wel 15 tot 20 jongeren opzaten) die zorgde voor spektakel. Niels was er niet van weg te krijgen de ganse middag. Hij donderde keer op keer in het water en werd er tientallen keer weer opgehesen aan alles waar zijn exotische vrienden hem konden vastgrijpen. Marieke, Kevin, Kyani en Niels gingen de uitdaging aan om van de reuzenglijbaan af te gaan door een pikdonkere buis. De Belgische matrozen brachten een waterballet met waterchoreograaf Bert die speciaal voor deze gelegenheid zijn bikinilijn liet scheren. Het was waterpret van de eerste tot de laatste minuut en we kregen er rode oortjes van.

Na het zwemmen wilden onze Noorse vrienden nog even binnenwippen in het Noordzeeaquarium aan de vistrap maar vis of geen vis, ’s avonds stond er WAP en Noorse avond op het menu.

Brusselse wafeldag

Het Europarlementarium is een indrukwekkende interactieve locatie om kennis te maken met de Europese instellingen. We krijgen allemaal oortjes om en kunnen kiezen uit 24 talen. Vermits Turkije en Noorwegen niet bij de Europese unie horen is er geen Noorse en Turkse gesproken hoofdtelefoon. De Noren luisteren naar Zweeds en Engels en onze Noorse Simon Pedro luistert naar Spaans want hij heeft Spaanse roots. De Engelsen en de Vlamingen kunnen natuurlijk in hun moedertaal volgen. We lopen over de reusachtige kaart van Europa en lopen letterlijk over onze partnerlanden. We zetelen in het Europese parlement en onze mannen worden tot over de oren verliefd op de rondlopende Europese schones.

De rest van de dag is minder ernstig. We verdelen de groep in kleinere groepjes en geven elke groep een briefje van 20 euro. Isabel stak een Euromuntstukkenspel in mekaar. De opdracht luidt om zoveel mogelijk verschillende “1 Euro” muntstukken te ruilen uit verschillende landen tijdens de wandeling naar de grote Markt in Brussel. We verwonderen ons telkens weer over de inzet van alle jongeren voor de spelen, hun vriendelijkheid onder de jongeren tussen alle landen en hun superbeleefde houding tegenover iedereen. Niels en de Britse Robert kunnen het goed met mekaar vinden en ook onze jongeren gaan spontaan en alleen tussen de andere jongeren zitten aan tafel.

Na het spel lonken de Brusselse wafels met een laag slagroom van 4 centimeter overgoten met chocoladesaus. We moeten schuilen met de wafels onder een grote terrasparasol voor een fikse stortbui.

Kyani en Kevin krijgen complimenten over hun voortreffelijk Engels, Marieke maakt stapsgewijs nieuwe vriendinnen, Niels zweet zich te pletter met zijn dikke jas in het zonnige Brussel, Xytel heeft veel plezier in de Koningsgalerij en Thomas geniet van de “rue des Bouchers”. Kevin en Bert gaan hand in hand de juiste kleur uitkiezen van een “Delvaux” handtas.

Het uurtje actualiteit van dinsdagmiddag bij meester Mark is vandaag ruimschoots ingehaald.

’s Avonds is er Pizza-avond in Brussel. Het record “pizzastukken verorberen” komt op naam van de Britse Robert met 22 stukken, dat is twee reusachtige pizza’s.

Thomas beweert op de terugreis dat hij de grappigste van de klas is en dat meester Helder hem nu wel moet missen omdat hij veel plezier met hem heeft???

Slaapwel

GO4BELGIUM-team

Tijl Uilenspiegel en Lamme Goedzak achterna

De schrik slaat ons om het hart als we ’s morgens de weersvooruitzichten bekijken. We plannen een fiets- en boottocht naar Damme en terug maar ze voorspellen bakken regen. Tegen tienen vegen we voor vertrek de kletsnatte fietszadels droog en de zon breekt door de wolken. De helft van de groep vaart ’s morgens met de “lamme Goedzak” naar Damme. Met de andere twintig Jinters fietsen we naar Damme. Thomas die samen met Bert en de zitfiets de Brugse fietspaden teistert is halfweg plots in slaap gevallen. Kevin valt van het lachen bijna van de tandem met Anton als hij hoort dat het niet de voorste of de achterste is die het hardst moet duwen maar de domste. Iedereen geniet met volle teugen van de wind, de zon en het landschap, ook Kyani en Niels die samen met Jana fietsen. De renners klokken af na 22 kilometer in precies twee uur zonder hulp van oortjes op het zonnige dorpsplein van Damme. De ganse groep picknickt aan het stadhuis en gaat dan op zoek in Damme naar Tijl Uilenspiegel en zijn Lamme Goedzak.

Ook de groep die ’s namiddags de terugrit fietst van Damme naar Brugge heeft ongelooflijk veel geluk want de eerste druppels vallen pas in de laatste 100 meter. Xytel toontzichin de bakfiets als een fantastische co-piloot en leest telkens duidelijk het roadbook. Gary moet onderweg 6 keer de ketting van zijn fiets opleggen en Jenny, een Engelse deelneemster gaat heupdiep op de fiets in een diepe gracht vol modder. Marieke bracht voor deze tocht haar eigen tandem mee en toont aan Simon hoe het moet.

’s Avonds is er UK-night, een quiz bol van popmuziek en Engelse symboliek. Naast onze Youth-assistants Simon en Jana is het vooral Kyani die veel parate muzikale bagage heeft.

alle hands aan dek

Zaterdag, reisdag. Xytel, Thomas, Marieke, Kyani, Kevin en Niels komen aan bij het watersportcentrum “Aan de Plas”. De ene kan zijn/haar nervositeit al beter verstoppen dan de andere. Het weer is zonnig en onze groep gaat van start met een KUBB spelletje met de Britten.

De humor van onze deelnemers wordt gesmaakt tijdens het spel en daarbuiten. Na het avondeten is er nog juist de tijd voor een kennismakingsronde waarin iedereen zichzelf kan voorstellen aan de voltallige groep.

De Britten komen van het “Isle of White” en hebben een comfortabele reis van 7 uur achter de rug met ferry’s en minivans. Ondertussen komen de Noren en de Turken aan in Zaventem en reizen dan met de trein naar Brugge.

Zondagmorgen, frisse morgen, 5 graden Celcius en 5 Beaufort aan de plas. “put on your wetsuit” ons lijflied van “GO4BELGIUM” is wel gemakkelijker gezegd dan gedaan. Probeer je maar eens met spalken aan in zo’n wetsuit te worstelen.

De raftingrace ging van start, tegen de wind en stroming in. En we hebben het aan de lijve ondervonden. Rond de rode boei en rond de eilandjes varen was het doel maar al snel werd er een eigen wedstrijdje “hoe- nat -kan –je- worden -als –je- een –andere- boot -tegenkomt” geraft. We hadden blijkbaar nood aan een natje en een droogje, helaas …

“Alle wind in de zeilen nog aan toe”, der was verdorie wel veel wind zeker voor het vervolg van de watercocktail. Enkele weetjes van deze middag:

Marieke ging de uitdaging aan om alleen in een “optimistje” te varen en het lukte haar nog ook!

Niels voelde de wind meer in zijn wetsuit dan rond zijn oren.

Thomas na een uur of twee op de caravelle zonder enige moeite op zijn gemak lag te snurken in de boot.

Robert (from the UK) die voor Xytel zou zorgen, zelf de aanmoedigingen van Xytel nodig had om niet uit de boot te springen van schrik.

Kevin er genoeg van heeft van het gevecht met zijn “wetsuit”, achterstevoren en binnenste buiten J

Kyani de fokkemaat van het schip was.

Op de BE-night speelden onze jongeren de hoofdrol, de ene wist al wat meer over België dan de andere. En we zagen dat de “België-quiz” heel goed in elkaar zat.

Enige domper op de feestvreugde, ook het droevig nieuws heeft “de plas” bereikt … den club heeft verloren

Tot zeils!

Het GO4BELGIUM-team

PS: Dank voor jullie hulp. Jullie hebben zeker paaseieren met een likeurtje erin naar de Arme Klaren gebracht? Soit, het heeft zijn vruchten afgeworpen, we hebben een fantastisch zonnige dag gehad.